Kaloryczność drewna, łatwość rozpalania i dymienie

Niezależnie czy rozbijamy obozowisko na jedną noc czy cały tydzień, musimy zadbać o opał. Zapewne zauważyłeś już, że niektóre ogniska palą się szybciej, drugie wolniej, jednym towarzyszą kłęby dymu, a w innych przypadkach praktycznie zerowe jego ilości. Po niektórych ogniskach pozostaje sporo żaru, a po innych jedynie wypalone klepisko. Raz płomień jest jaśniejszy – raz ciemniejszy. To wszystko zależy od gatunku drzewa jakim podsycamy nasze ognisko, dlatego warto poznać charakterystyczne cechy drzew takie jak, kaloryczność drewna, dymienie i choćby łatwość łupania. W tym artykule poznasz praktyczną wiedzę, czyli dowiesz się którego gatunku wykorzystać do rozpałki, a którego do podtrzymania paleniska przez noc, bez konieczności częstego podkładania do ognia.

• Zdecydowanie najlepiej spalającym się drewnem, dającym dużo ciepła i jednocześnie mało dymu są drzewa liściaste. Dlatego też, idealnym drzewem na podtrzymanie paleniska nocą będzie dąb lub buk, ponieważ mają one najdłuższy czas spalania (wysoka gęstość włókien i kaloryczność drewna). Wymagają one jednak sporego wysiłku przy łupaniu i nie spełnią się w roli rozpałki.
• Do podpałki natomiast świetnie nadaje się brzoza, której kora pozostaje sucha nawet podczas deszczu, a układ włókien umożliwia łatwe łupanie na drobne szczapy. Kolejnym drzewem, które z łatwością porąbiemy jest wierzba. Pamiętaj, że do rozpalania ogniska wykorzystujemy suche drewno, a nie ścięte przed godziną.
• Podczas wędzenia posiłku, należy pamiętać, że drzewa żywiczne (np. sosna, świerk) się do tego nie nadają. W tym celu powinniśmy wykorzystać drzewa takie jak: buk, olcha, klon, jawor lub brzoza. Buk wedle tradycji jest wykorzystywany do wędzenia od setek lat, mimo niskiej ilości dymu jaka towarzyszy jego spalaniu.
• Spalaniu drzew iglastych towarzyszą charakterystyczne trzaski, podczas których w powietrze wylatują iskry, dlatego warto pamiętać aby nie rozkładać w pobliżu ogniska namiotu, śpiwora czy hamaka.

Podział ze względu na istotne cechy:

Łatwość rozpalania oraz szybkość spalania	Trudność rozpalania	Długość żarzenia	Wydzielane ciepło
Brzoza Jesion Modrzew Świerk Sosna Jodła Leszczyna	Dąb Olcha Wierzba Lipa Kasztan Wiąz Akacja	Dąb Buk Jawor Grab Wiąz Olcha Kasztan	Wierzba Dąb Grab Jawor Wiąz Topola Buk

 

Brzoza jest jednym z najszybciej przesychających gatunków drzewa. Jej kora świetnie nadaje się jako rozpałka, a łatwość łupania czyni z brzozy świetny materiał do podpałki.

Buk ze względu na zbitą budowę włókien nie nadaje się do rozpałki, mały płomień zwyczajnie ześlizguje się po powierzchni drzewa. Ta wada staje się plusem przy większym palenisku, ponieważ buk daje bardzo wiele ciepła i ma długi czas spalania. Przez co świetnie nadaje się na nocną porę i utrzyma ogień podczas naszego odpoczynku. Buk podczas spalania może strzelać jak drzewa iglaste, dlatego należy uważać rozkładając w jego pobliżu namiot, śpiwór czy hamak.

Dąb podobnie jak buk, daje dużo ciepła, jest jednak bardziej problematyczny przy rąbaniu i rozpalaniu (wymaga wyższych temperatur do spalania). Podczas spalania wytwarza znikome ilości dymu i nie strzela.

Jesion cechuje się wysoką kalorycznością i łatwością w łupaniu.

Sosna – drzewo spalające się szybko i nierównomiernie, dając sporo ciepła. Wysoka żywiczność powoduje mocne dymienie oraz strzelanie drewna podczas spalania, co może stanowić zagrożenie pożarowe np. podczas snu.

Świerk i Modrzew jest podatny na rozszczepianie, więc może nadawać się do podpałki. Niestety z powodu wysokiego zażywiczenia, podobnie jak sosna – strzela i dymi.

 

Podsumowując, musisz pamiętać, że nawet najbardziej kaloryczne drewno nie da ciepła, a przytłumi ogień jeśli będzie mokre. Dlatego mokre drewno należy układać wokół ogniska lub nad płomieniem, tak aby obeschło.

W sytuacji zagrożenia życia, nie będziemy jednak zwracać uwagi na niektóre z tych szczegółów i sięgniemy po to co będzie pod ręką.

 

Ciekawostka: Kaloryczność drewna. Wartości opałowe wysuszonej na powietrzu grubizny w kWh/mp (zaokrąglone do 100) względnie w kWh/kg poszczególnych gatunków (przy wilgotności 15 do 18% masy suchej)

Gatunek drewna	Wartość opałowa grubizny		Gatunek drewna	Wartość opałowa grubizny
	kWh/mp	kWh/kg		kWh/mp	kWh/kg
grab	2200	4,2	wierzba	1400	4,1
buk czerwony	2100	4,2	topola	1400	4,2
dąb	2100	4,2	drzewa liściaste średnio	2100	4,2
jesion	2100	4,2	daglezja	1700	4,4
robinia	2100	4,1	sosna	1700	4,4
brzoza	1900	4,3	modrzew	1700	4,4
wiąz	1900	4,1	świerk	1600	4,4
klon	1900	4,1	jodła	1500	4,4
olcha	1500	4,1	drzewa iglaste średnio	1600	4,4