Kaloryczność drewna, łatwość rozpalania i dymienie

Niezależnie czy rozbijamy obozowisko na jedną noc czy cały tydzień, musimy zadbać o opał. Zapewne zauważyłeś już, że niektóre ogniska palą się szybciej, drugie wolniej, jednym towarzyszą kłęby dymu, a w innych przypadkach praktycznie zerowe jego ilości. Po niektórych ogniskach pozostaje sporo żaru, a po innych jedynie wypalone klepisko. Raz płomień jest jaśniejszy – raz ciemniejszy. To wszystko zależy od gatunku drzewa jakim podsycamy nasze ognisko, dlatego warto poznać charakterystyczne cechy drzew takie jak, kaloryczność drewnadymienie i choćby łatwość łupania. W tym artykule poznasz praktyczną wiedzę, czyli dowiesz się którego gatunku wykorzystać do rozpałki, a którego do podtrzymania paleniska przez noc, bez konieczności częstego podkładania do ognia.

  • Zdecydowanie najlepiej spalającym się drewnem, dającym dużo ciepła i jednocześnie mało dymu są drzewa liściaste. Dlatego też, idealnym drzewem na podtrzymanie paleniska nocą będzie dąb lub buk, ponieważ mają one najdłuższy czas spalania (wysoka gęstość włókien i kaloryczność drewna). Wymagają one jednak sporego wysiłku przy łupaniu i nie spełnią się w roli rozpałki.
  • Do podpałki natomiast świetnie nadaje się brzoza, której kora pozostaje sucha nawet podczas deszczu, a układ włókien umożliwia łatwe łupanie na drobne szczapy. Kolejnym drzewem, które z łatwością porąbiemy jest wierzba. Pamiętaj, że do rozpalania ogniska wykorzystujemy suche drewno, a nie ścięte przed godziną.
  • Podczas wędzenia posiłku, należy pamiętać, że drzewa żywiczne (np. sosna, świerk) się do tego nie nadają. W tym celu powinniśmy wykorzystać drzewa takie jak: buk, olcha, klon, jawor lub brzoza. Buk wedle tradycji jest wykorzystywany do wędzenia od setek lat, mimo niskiej ilości dymu jaka towarzyszy jego spalaniu.
  • Spalaniu drzew iglastych towarzyszą charakterystyczne trzaski, podczas których w powietrze wylatują iskry, dlatego warto pamiętać aby nie rozkładać w pobliżu ogniska namiotu, śpiwora czy hamaka.

kaloryczność drewna cieplo dymienie czas spalania drzew
Podział ze względu na istotne cechy:

Łatwość rozpalania
oraz szybkość spalania
Trudność rozpalania Długość żarzenia Wydzielane ciepło
Brzoza
Jesion
Modrzew
Świerk
Sosna
Jodła
Leszczyna
Dąb
Olcha
Wierzba
Lipa
Kasztan
Wiąz
Akacja
Dąb
Buk
Jawor
Grab
Wiąz
Olcha
Kasztan
Wierzba
Dąb
Grab
Jawor
Wiąz
Topola
Buk

 

Brzoza jest jednym z najszybciej przesychających gatunków drzewa. Jej kora świetnie nadaje się jako rozpałka, a łatwość łupania czyni z brzozy świetny materiał do podpałki.

Buk ze względu na zbitą budowę włókien nie nadaje się do rozpałki, mały płomień zwyczajnie ześlizguje się po powierzchni drzewa. Ta wada staje się plusem przy większym palenisku, ponieważ buk daje bardzo wiele ciepła i ma długi czas spalania. Przez co świetnie nadaje się na nocną porę i utrzyma ogień podczas naszego odpoczynku. Buk podczas spalania może strzelać jak drzewa iglaste, dlatego należy uważać rozkładając w jego pobliżu namiot, śpiwór czy hamak.

Dąb podobnie jak buk, daje dużo ciepła, jest jednak bardziej problematyczny przy rąbaniu i rozpalaniu (wymaga wyższych temperatur do spalania). Podczas spalania wytwarza znikome ilości dymu i nie strzela.

Jesion cechuje się wysoką kalorycznością i łatwością w łupaniu.

Sosna – drzewo spalające się szybko i nierównomiernie, dając sporo ciepła. Wysoka żywiczność powoduje mocne dymienie oraz strzelanie drewna podczas spalania, co może stanowić zagrożenie pożarowe np. podczas snu.

Świerk i Modrzew jest podatny na rozszczepianie, więc może nadawać się do podpałki. Niestety z powodu wysokiego zażywiczenia, podobnie jak sosna – strzela i dymi.

 

Podsumowując, musisz pamiętać, że nawet najbardziej kaloryczne drewno nie da ciepła, a przytłumi ogień jeśli będzie mokre. Dlatego mokre drewno należy układać wokół ogniska lub nad płomieniem, tak aby obeschło.

W sytuacji zagrożenia życia, nie będziemy jednak zwracać uwagi na niektóre z tych szczegółów i sięgniemy po to co będzie pod ręką.

 

Ciekawostka: Kaloryczność drewna. Wartości opałowe wysuszonej na powietrzu grubizny w kWh/mp (zaokrąglone do 100) względnie w kWh/kg poszczególnych gatunków (przy wilgotności 15 do 18% masy suchej)

Gatunek drewna Wartość opałowa grubizny Gatunek drewna Wartość opałowa grubizny
kWh/mp kWh/kg kWh/mp kWh/kg
grab 2200 4,2 wierzba 1400 4,1
buk czerwony 2100 4,2 topola 1400 4,2
dąb 2100 4,2 drzewa liściaste średnio 2100 4,2
jesion 2100 4,2 daglezja 1700 4,4
robinia 2100 4,1 sosna 1700 4,4
brzoza 1900 4,3 modrzew 1700 4,4
wiąz 1900 4,1 świerk 1600 4,4
klon 1900 4,1 jodła 1500 4,4
olcha 1500 4,1 drzewa iglaste średnio 1600 4,4

About Jan Kamoń

Sprawdź jeszcze to

jak rozpalić ognisko, rozpalanie ognia

Jak rozpalić ognisko, rozpalanie ognia

Gdyby nie Prometeusz – ognia by nie było, to on nauczył ludzi jak rozpalić ognisko. …

2 komentarze

  1. Fajne zestawienie, dotyczy jednak drewna sezonowanego (i suszonego). A to oznacza ok.16%-20% wilgotności. Zatem albo będziemy nosić takie drewno ze sobą w plecaku/trzymać w suchym, przewiewnym miejscu koło schronienia, albo realia ciepło/dym będą nieco inne.
    Jeśli sami sezonujemy drewno, to w praktyce powinniśmy zarezerwować sobie miejsce na dwuletni zapas drewna, bo w normalnych warunkach (poza suszarniami) trwa to ok. roku.

    • Owszem, tabelka wilgotności dotyczy drewna sezonowanego, lecz daje nam możliwość wysnucia wniosków, które drewno nadaje się na opał i jakie ma właściwości zaraz po ścięciu. No i może się przydać w przyszłości, gdy już osiądziemy w jednym miejscu i zaczniemy sezonować drewno.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *